استفاده از آب برای مصارف شرب در کشور ایران حدود 7 درصد میباشد. این درحالی است که مصرف آب در بخش کشاورزی چیزی در حدود 85 درصد برآورد شده است. با انجام کارهای مهندسی و کارشناسی در بخش مصرف شرب در خوش بینانه ترین حالت میتوان این 7 درصد را به 5 درصد رسانید. این درحالی است که انجام این هدف نیاز به سرمایه گذاری های عظیم در بخش های زیربنایی و فرهنگی دارد که با توجه به شرایط فعلی به نظر نمیرسد عملی باشد. اما در بخش کشاورزی دست یافتن به هدف کم کردن مصرف با افزایش راندمان آبیاری موضوعی بسیار منطقی و سهل الوصول است. در بخش کشاورزی با استفاده از نیروی جوان و متخصصی که در زمینه مهندسی منابع آب در گرایش کشاورزی وجود دارد میتوان براحتی با صرف هزینه های معقولی که حتما در آینده از نظر ارزش افزوده جبران خواهند شد راندمان آبیاری را بالا برد و این 85 درصد را به چیزی حدود 50 درصد رساند. رسیدن به این هدف چیز دست نیافتنی ای نیست فقط کمی همت و عظم میخواهد که به نظر میرسد در سالهای آینده این عظم خود به خود ایجاد شود.
قابل ذکر است که نیروی متخصص در امر مهندسی منابع آب میتواند با محاسبه نیاز آبی هر محصول و طراحی کانالهای انتقال آب و ارزیابی شبکه های آبیاری و زهکشی براحتی هدف فوق الذکر را عملی کند.